اورارتو
اورارتو(به ارمنی Ուրարտու -اورارتو به بابلی اوراشتو به آشوری مات اورارتو .) مترادف با آرارات یا پادشاهی وان (به ارمنی Վանի Թագավորություն و به اورارتویی Biai, Biainili ) که با زبان اورارتویی از زبانهای هوری-اورارتویی سخن می‌گفتند ، نام تمدّنی است که در غرب آذربایجان امروز، شرق آناتولی، و شمال کردستان کنونی و اطراف دریاچه وان و ارتفاعات ارمنستان، احتمالاً نیاکان ارامنه و گرجی‌های کنونی بوده‌اند و از حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد، تا ششصد پیش از میلاد بر منطقه حکمرانی داشتند.
نام
نام اورارتو سرچشمه‌ای آشوری دارد: شاه آشوری به نام شاه
دانشمندانی چون باور داشت که مردم اورارتو خودشان را به دنباله روی از خدای خود خالدی، خالدینی می‌نامیدند.گاهی تمدن نایری را که تمدن مردم «وان» در عصر آهن هست، با آنها دارای پیوند و یکسان می‌پندارند. در سدهٔ ششم پیش از میلاد، پادشاهی اوراتویی با دودمان اَروَندی جایگزین شد. در سنگ نوشتهٔ سه زبانهٔ بیستون که ۵۲۱ سال پیش از میلاد به فرمان داریوش بزرگ پارسی کنده شده‌است، کشوری را که به زبان بابلی اورارتو نوشته‌اند، در پارسی باستان آرمینیا و در ایلامی هارمی نویا خوانده‌اند. شوبریا بخشی از اتحاد اورارتویی بود که پس از زمانی به بخشی گفته می‌شد که در منطقه‌ای به نام آرمه یا اورمی قرار داشت که برخی از دانشمندان نامش را با نام آرمنیا و نام ارمنستان در پیوند دانسته‌اند. هرودوت تاریخدان یونانی آنان را آلارودیان نامیده و از آنان، جزء سپاهیان خشایارشا در لشکرکشی به یونان نام می‌برد. قبل از سال هشتصدو بیست و سه پیش از میلاد و به هنگام جنگ‌های داخلی آشور، اورمیه آمد و پادشاهی ماننا وارد کرد، در دهه دوم قرن نهم پیش از میلاد بجای پادشاه ماننا. شارسینا پسر مکتیارا فرمانروای پادشاهی‌های پیرامون دریاچه اورمیه بوده‌است. منشأ دولت اورارتو اطراف دریاچه وان بود و پایتخت آنان شهر
بیشتر اطلاعات ما از تمدن اورارتو، از نوشته‌های آشوری است. قدرت اورارتو آنها را قادر به در اختیار گرفتن تجارت قفقاز و حوزه اطراف دریای خزر می‌کرده‌است. شهرهای اورارتو معماری خاص و شاهانه‌ای دارند که باقیمانده بعضی از آنها در شمال کردستان، حکایت از پیشرفته بودن آن و تأثیرش بر معماری ماد و هخامنشی می‌کند. زبان اورارتو احتمالاً از زبانهای «هورانی» بوده (که از زبانهای مرده، قفقازی هستند) و نزدیکترین زبان مدرن به آنها، زبان گرجی است. دانش پژوهی‌ها نشان می‌دهد که گویش هوریانی به زبان اورارتویی شبیه‌است و زبان گوتی به عنوان زیرگروه زبان هوریانی شناخته شده که با زبانهای مانا خویشاوند بودند و از زبانهای شمال شرقی قفقازی هستند.
از نوشتهٔ شالمانِسِر از اورارتو به نام یک منطقهٔ جغرافیایی نه یک پادشاهی یاد شده‌است و هشت سرزمین را درون اورارتو نام می‌برد. (در زمان لشکرکشی این سرزمین‌ها از هم جدا بوده‌اند)در آن زمان شاه اورارتو بیاینِلی بود (از نام او جای نام ارمنی «وان» برگرفته شده‌است).اما در پایان قرن نهم پیش از میلاد، ایشان نام پادشاهی یگانهٔ خود را "نایری" گذاشته بودند. دانشمندان باور دارند که اورارتو گونهٔ اکدی نام آرارات در کتاب روزگار عتیق می‌باشد. کوههای آرارات نیز در قلمرو باستانی اورارتو است که نزدیک به ۱۲۰ کیلومتر دورتر از شمال پایتخت پیشین اورارتو قرار گرفته‌اند. افزون بر این که آنها همان کوههای مشهور انجیل می‌باشند، نام آرارات نام یک پادشاهی در یرمیه‌است که
پادشاهان اورارتو
موقعیت استقرار
سایر اطلاعات
پادشاهان اورارتو در زمان فترت آشور، با گسترش حوزه قدرت خود به شمال بین‌النهرین و شرق سوریه، عملاً نبض تجارت در منطقه آناتولی و بین‌النهرین را در دست گرفتند و قدرت گیری آنها تا حدی سبب کاهش قدرت امپراتوری مقتدر و جنگجوی «هیتی» در مرکز آناتولی شد. کلمه اورارتو، ریشه نام کوه آرارات است.
سلطنت اورارتو بعد از سالها جنگ و رقابت با آشور، بعد از حمله کیمری‌ها، در اثر حمله قوم ایرانی «سکاها» در قرن ششم قبل از میلاد، از بین رفت و باقیمانده آن، به زیر قدرت مادها در آمد.
آمار
وب سایت:
