شیخ عبدالکریم خوئینی زنجانی عالم و روحانی شیعه.

تولد

در حدود سال ۱۲۹۱ قمری در شهر خوئین که در ۸ فرسخی زنجان می‌باشد، در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او فقیه و روحانی دینی بوده است. پدر او، شیخ ملاابراهیم بن اسحق بن عمران از شاگردان شیخ انصاری و مادرش، دخت آیت اللّه شیخ عبدالکریم روغنی قزوینی می‌باشد. مادر او خود نیز تحصیلات عالیه داشت و آن گونه که نقل شده، در درس خارج پدرش در پس پرده حاضر می‌شد.

تحصیلات

شیخ عبدالکریم تحصیلات مقدماتی و سطح خودش را در حوزه علمیه قزوین در مدرسه علمیه معصومیّه گذراند، و پس از اتمام تحصیلات مقدماتی جهت ادامه تحصیل از حضور علمای بزرگ اسلامی آن زمان عازم نجف شد. از اساتید او در نجف می‌توان سید محمدکاظم یزدی، صاحب عروه، آیت اللّه ، آیت اللّه شیخ آخوند ملا کاظم خراسانی، صاحب کفایه و آیت اللّه میرزا محمدتقی شیرازی‏ را نام برد. از همدرسان او در نجف نیز می‌توان آیت اللّه سید محمد حجت کوه‌کمری، آیت اللّه آقا سید محمد حسین بروجردی و آیت اللّه آقا بزرگ طهرانی را نام برد.

مراجعت به زنجان

شیخ عبدالکریم خوئینی در حدود سال ۱۳۲۶ قمری به زنجان مراجعت کرد و مشغول ترویج دین و رسیدگی به امور مسلمین و تربیت شاگردان علوم دینی شد. از جمله شاگردانی که او در زنجان تربیت کرد می‌توان ایت اللّه میرزا باقر زنجانی که از مدرسین مشهور و نمونه در علوم اسلامی بوده و آیت اللّه سید احمد زنجانی که از علمای طراز اول قم در زمان آقای بروجردی بود را نام برد. از اثار او می‌توان شرح کفایه که معروف به خودآموز کفایه که در ۲ مجلّد است که به فارسی نوشته شده و تا به حال ۳۰ بار به زیر چاپ رفته است وحاشیه عروة الوثقی که با وفات او ناقص ماند و فوائد که دارای مطالب متفرقه است و چاپ نشده است را نام برد.

وفات

شیخ عبد الکریم خوئینی در ۲۸ صفر سال ۱۳۱۷ هجری شمسی در قم در گذشت و در قبرستان نو مدفون گردید.