حسنعلی علیپور (زاده:۱۳۱۷، درگذشت:۱۴ تیر ۱۳۸۹) خیر مدرسه‌ساز اردبیلی است که پس از آنکه طی ۴۰ سال اقامت در اروپا و از راه تجارت فرش ثروتی اندوخت، به ایران بازگشت و ده‌ها مدرسه و بناهای خیریه دیگر با هزینه شخصی ساخت و به وزارت آموزش و پرورش هدیه کرد. بسیاری از مدارس ساخته شده توسط او در نقاط روستایی و محروم استان اردبیل بنا شده و ده‌ها هزار نفر در مدارس وی تحصیل کرده‌اند. او تمام دارایی خود، از جمله آخرین خانه محل سکونت خویش را در راه مدرسه سازی و امور خیریه مصرف نمود.

تندیس یادبود وی در اداره آموزش و پرورش اردبیل نصب شده و میدان و مدرسه‌ای به نام وی در شهر اردبیل نامگذاری شده‌است. بسیاری از شخصیت‌های سیاسی کشور از وی تقدیر کرده‌اند. او سرانجام در تابستان ۱۳۸۹ درگذشت و در بهشت زهرای اردبیل به خاک سپرده شد.

زندگی

حسن‌علی متولد شب یلدای سال ۱۳۱۷ خورشیدی در روستای دیجوجین واقع در استان اردبیل بود. در اثنای جنگ دوم جهانی به مدرسه کاهگلی که توسط یک مهاجر آذربایجانی در روستا پایه گذاری شده بود رفت. پس از جنگ پدرش ورشکسته شد، ولی با تلاش مادر، او توانست تا سال یازدهم (یک سال پیش از دیپلم) به تحصیل ادامه دهد. ابتدا مدتی در نیروی هوایی به کار مشغول شد. سپس به دعوت یکی از آشنایان به آلمان مهاجرت کرد. چهارسال و نیم نزد آشنای خود در آلمان با کار تجارت فرش آشنا شد و پس از آن مستقل شد و مغازه‌ای در فرانکفورت اجاره کرد و به تدریج ثروتی اندوخت.

او چهل سال در اروپا زندگی کرد و یکی دو هفته پس از انقلاب ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و تا پایان عمر در ایران به امور خیریه پرداخت. همسر او سریه بایرامی چکان نیز مانند او به امور خیریه علاقمند است. آنان هیچ‌گاه صاحب فرزندی نشدند. آنان همه دانش‌آموزانی که در مدارس آن‌ها درس می‌خواندند را فرزندان خود می‌دانستند.

امور خیریه

مدتی پیش از بازگشت به ایران، هزینه بازسازی مسجد روستا را برای برادر خویش ارسال کرد. پس از ساخت مسجد، درمانگاه، حمامی در روستای خود ساخت. سپس به ساخت یک مسجد در مرز میان ایران و آذربایجان روی آورد. در این مقطع همه زندگی و کسب و کار خود در آلمان را فروخت و به ایران بازگشت.

از سال ۱۳۶۴ مدرسه سازی را آغاز نمود. تا سال ۱۳۸۳ خورشیدی موفق شد ۷۳ مدرسه در روستاهای اردبیل بسازد. بعضی از این مدارس در روستاهایی ساخته شد که راهی برای بردن مصالح وجود نداشت و به ناچار با الاغ و قاطر مصالح لازم برای ساخت مدارس به محل ساخت برده می‌شد. او در مجموع و تا پایان عمر ۲۶۹ کلاس درس ساخته‌است.

در واقع او تمام دارایی خود را برای ساخت مدارس، مساجد، غسالخانه، درمان‌گاه و راه‌های روستایی هزینه کرد. وی حتی آپارتمان بزرگ خود در ولنجک را نیز به نام کرده ولی همسرش تا پایان عمر حق استفاده از آن را دارد.

حسن‌علی علیپور در روز شانزدهم اردیبهشت ۱۳۸۹ به دلیل سکته مغزی در بستری شد و مورد عیادت خیرین مدرسه ساز تهران و مسئولین استان قرار گرفت. سرانجام در ۱۴ تیرماه ۱۳۸۹ در همان مکان درگذشت.

با آنکه او وصیت کرده بود که پس از مرگ در یکی از دورافتاده‌ترین مدارس و زیر محل عبور دانش‌آموزان دفن شود، ولی سرانجام پیکرش در دفن شد.

حمیدرضا حاجی‌بابایی وزیر آموزش و پرورش در پیامی درگذشت او را تسلیت گفت. همچنین امام جمعه اردبیل به مناسبت درگذشت او پیامی صادر کرد، کاظم صدیقی امام جمعه تهران در مراسم بزرگداشت او سخنرانی کرد، محمود احمدی‌نژاد درگذشت او را به خانواده و دوستان او تسلیت گفت، مرتضی حاجی در مراسم بزرگداشت او شرکت کرد^[۱۸] و نیز به مناسبت درگذشت او اطلاعیه‌ای صادر کرد. همچنین در سال ۱۳۹۰ مراسم سالگرد درگذشت او با حضور مسئولان استانی و کشوری برگزار شد.

در سال ۱۳۸۹ تندیس وی توسط ودود موذن ساخته و در ورودی آموزش و پرورش استان اردبیل نصب شد. یک سال قبل و در سال ۱۳۸۸ میدانی در شهر اردبیل به نام وی نامگذاری شد. میدان حسن‌علی علیپور در شهر اردبیل و در خیابان دانشگاه روبروی ستاد مرکزی نیروی انتظامی در ورودی شهرک سبلان واقع است

محمود احمدی‌نژاد در زمان حیات وی به او نشان خورشید خیرین کشور ایران را داد.

استاندار اردبیل پیش از درگذشت وی خواهان وارد شدن داستان زندگی وی به کتاب‌های درسی شده‌است.

وزارت آموزش و پرورش نیز با نگارش کتابی درباره زندگی وی و توزیع رایگان این کتاب در میان دانش‌آموزان، تلاش کرده تا وی را بیشتر معرفی کند. مدارسی به نام وی و همسر او ساخته و نامگذاری شده‌است. همچنین لوح‌های سپاس گوناگونی به وی اهدا شده‌است.